دیروز یک مطلب خواندم در مورد آلودگی هوای اصفهان. تمام شب خواب می دیدم که دارم برای اصفهان شبکه تراموا طراحی می کنم. شدیدا معتقدم که راه حل آلودگی هوا در شهرستان هایی مثل اصفهان و شیراز و تبریز ترامواست. تهران البته به نظرم یک بیمار سرطانی است که همه از او قطع امید کرده اند. اما توی شهرهای دیگر هنوز می شود کارهایی انجام داد. فکر کردم که بنشینم یک مقاله بنویسم در باره شبکه تراموای استراسبورگ شاید باعث تحول یک عده از مدیران شهری شود. به همسر که گفتم گفت که هیچکدام از مدیران شهری مجله نمی خوانند. گفت که شهرستان ها باید عین کاری که تهران انجام داده را انجام بدهند حتی اگر راه حل تهران برای آنها جواب مناسبی نباشد؛ اگر تهران برج دارد آنها هم باید برج بسازند و اگر مترو دارد آنها هم باید روی زمین را ول کنند و بروند زیر زمین. گفت تازه مشکل پول هم هست که به این راحتی ها حل نمی شود. من فکر می کنم که همه مجبورند مشارکت کنند تا یک کاری انجام شود. در غیر اینصورت همه امان قبل از اینکه از بی اکسیژنی خفه شویم مجبوریم فرار کنیم. من سهم خودم را ادا می کنم و امیدوارم کارم موثر باشد. خدا را چه دیدی...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر