در ۱۶ سالگی می خواستم جراح مغز شوم. اما در همان ۱۶ سالگی موقع انتخاب رشته مدرسه به جای اینکه بروم تجربی رفتم ریاضی. در ۱۸ سالگی می خواستم معمار شوم. در ۲۳ سالگی معمار شدم. بعد دلم خواست که در یک شرکت معماری آوانگارد کار کنم. کردم. بعد دلم خواست درس بخوانم. دلم خواست بشوم پژوهشگر. شدم. دلم خواست که بشوم کارمند شهرداری استراسبورگ. دلم خواست که یک آدرس ایمیل داشته باشم به اسم خودم ات استراسبورگ دات ای یو. هنوز نشده ام اما می دانم که اگر بخواهم می شود. بعدتر فهمیدم اصلا به فرضی هم که نشود آنقدر ها فرقی ندارد برایم. آنوقت دلم خواست بشوم نویسنده. شروع کردم اما... همان اول دیگر دلم نخواست... الان دلم می خواهد بشوم فعال حقوق کودکان. نمی دانم اصلا چگونه می شود که آدم بشود فعال حقوق کودکان. اما خوشحالم که یک رویا دارم. یک معنی برای زندگیم. یک جایی که رسیدن و نرسیدنش با هم فرق دارد. یک آرزویی که شدن و نشدنش با هم فرق دارد... خوشحالم که هنوز زنده ام.
عالیست!پیروز باشید.
پاسخحذف