توی فیس بوک خواندم که وزیر کشور موقع اعلام نتایج گفته: «کف هم زدین اشکالی نداره. دوره کف زدن شروع شد دوباره.» خیلی ناراحت شدم از حرفش. ولی با خودم فکر کردم که راست می گوید. دلخوشیهایمان و انتظاراتمان خیلی کوچک است ... همین کف زدن و شادی کردن برای بهانه های ساده؛ اینکه کسی مدام به آدم بکن نکن نکند؛ اینکه کمی آرامش و امنیت داشته باشیم و اینکه به ایرانی بودنمان افتخار کنیم؛ اینکه هر روزمان را با ترس یک اتفاق شروع نکنیم و اینکه بتوانیم برای رسیدن به آرزوهایمان برنامه ریزی کنیم. همین. نمی خواهیم دنیا کن فیکون شود. نمی خواهیم که در عرض یک روز از یک کشور جهان سومی تبدیل شویم به یک کشور جهان اولی. نمی خواهیم کسی یا چیزی را از صفحه روزگار محو کنیم. نمی خواهیم بشویم قدرت اول دنیا. چیزهایی که می خواهیم خیلی ساده اند. به سادگی همین کف زدن.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر