تهران یک پسر بچه هفت ساله است.

تهران شبیه بک پسر بچه بیش فعال است که وقتی به خواب می رود یادت می رود که تا چند لحظه قبل مشغول شیطنت بوده.

ساعت دوی صبح که توی تهران بچرخی باور نمی کنی که این همان شهر شلوغ و کثیف و پرترافیک چند ساعت قبل است. کافیست وقتی از یک بزرگراه می پیچی توی یک بزرگراه دیگر، شیشه ماشینت پایین باشد تا دوباره عاشقش شوی... عاشق تهران شدم دوباره.