ذهن ناآرام

دو سه روز پیش یکی از دوستان قدیمم برایم ایمیل زده بود. یک عبارتی داشت که هنوز ذهنم را درگیر کرده. گفته بود نمی دانم در چه فضای ذهنی هستی... گفتم من در فضای «ذهنی» هستم. مدتی است که فقط با خودم حرف می زنم یا با دوستانی که ارتباطمان از طریق دنیای مجازی است. اینقدر در کله ام حرف بین خودم و خودم رد و بدل می شود که اگر دستگاهی اختراع شود که بتواند آنچه در ذهن می گذرد را مستقیما به پست وبلاگ تبدیل کند من می توانم روزی حداقل بیست تا پست بگذارم.
تصمیم گرفته ام مدتی وبلاگ نخوانم. حتی وبلاگ خانم شین را. شاید مغزم کمی آرام تر شود.

پی نوشت: فقط یک اصفهانی می تواند جمله ای با بیست فعل بسازد... و من یک اصفهانی هستم!