۱۳۹۱ دی ۲۳, شنبه

یک پست ناتمام عجالتا بدون عنوان

آدمیزاد چه موجود عجیبی است. خودش خودش را می شناسد و می داند که چقدر با تشویق شدن خوشحال می شود و چقدر انگیزه پیدا می کند. اما نمی دانم چرا در برابر دیگران خسیس می شود و نمی تواند آنطور که باید نکات مثبت طرف مقابلش را ببیند و به او یادآوری کند. شاید هم می بیند ولی لزومی نمی بیند که بگوید.
آدم دوست دارد نزدیکانش از او تعریف کنند. آنها هم بیشتر وقتها دریغ می کنند. یکی که اصلا نمی شناسیش  و قبلا هیچ گونه ارتباطی با او نداشته ای حتی اگر دو سه صفحه هم در مدح پایان نامه ات بنویسد تاثیری در روحیه ات ندارد. اما کافیست که استادت فقط یک کلمه بگوید «خوبه» یا «آفرین» یا... کلماتی شبیه اینها؛ خستگی تمام مدتی که کار کرده ای از تنت و ذهنت بیرون می رود و کلی اعتماد به نفس و انگیزه و انرژی پیدا می کنی برای اینکه این کار و کارهای مشابهش را تمام کنی. متاسفانه بیشتر وقتها این یک کلمه از دهان آن کسی که باید در نمی آید. بعضی وقتها هم باید یکی دور شود تا بفهمیم که چقدر بودنش مهم بوده و انجام چه کارهایی به استعداد و توان او وابسته بوده است. آن وقت هم شاید آن کلمه را بگوییم شاید نگوییم. شاید فکر کنیم که دیگر دیر شده و ...خودش می داند... و اینجور چیزها. یک لحظه هم فکر نمی کنیم که شاید او به شنیدن این کلمه نیاز داشته باشد... ای کاش این کلمات به ظاهر ساده را از نزدیکانمان دریغ نکنیم.

پی نوشت:
1- البته من کلا به اینکه دیدگاه آدم در مورد خودش اینقدر به نظر دیگران وابسته باشد معترضم و فکر می کنم که ما بلد نیستیم خودمان خودمان را ارزیابی کنیم. ولی حتی کسانی هم که به خودشان مطمئن هستند دوست دارند یک وقتهایی به وسیله نزدیکانشان مورد تایید قرار بگیرند.
2- خیلی ها از آشپزی من تعریف کرده اند اما هیچ کدام به اندازه اینکه شنیدم پدرم از من تعریف کرده نچسبید. حتی بزرگترین افتخارم در خانه داری این است که مادرم زمانی که برای تولد رها آمد بعد از برگشتن به ایران گفته که من چقدر کدبانو بوده ام!
3- Je n’ai pas besoin d’amour. J’ai besoin de « ton » amour…

۲ نظر:

  1. کاش همه ساده و راحت فکر میکردیم. همان یک کلمه که میشنیدیم را میشنیدیم، ساکت... بدون هیچ چند متر قضاوت...

    پاسخحذف
    پاسخ‌ها
    1. من به این نتیجه رسیدم که قضاوت کردن یا بهتره بگم ارزیابی یه جور مکانیسم دفاعیه برای آدم که از ضربه خوردن در امان نگهش داره. ممکنه که خیلی وقتها خیلی از آدمها قربانی قضاوت های نادرست یا ناعادلانه بشن ولی اگه بدون اینکه دیگران رو قضاوت کنیم در مورد رفتارشون با ما، به زندگی شخصی امون راهشون بدیم ممکنه آسیب روحی جدی ببینیم.

      حذف