مرسی خانم شین

من وبلاگ خواندن را با  نسوان مطلقه معلقه شروع کردم و وبلاگ نوشتن را با روزنگار خانم شین. وبلاگ نسوان را به دلایلی دیگر نمی خوانم ولی وبلاگ خانم شین را روزی چند بار سر می زنم. همه آرشیوش را از اول خوانده ام و واقعا نوشتنش را تحسین می کنم. اینکه لایه لایه خودش را معرفی کرده به خواننده و اینکه از معمولی ترین و همه گیر ترین چیزها شروع کرده را خیلی دوست دارم. از اول نمی آید بگوید من یک خانم مهندس هستم از دانشگاه فلان و یک عالمه کتاب خوانده ام و شعر گفته ام و داستان نوشته ام و... شماها نمی توانید و فقط من می توانم و من خاص هستم و شما عام. یک جوری کم کم جلو می آید که به تو این اعتماد به نفس را می دهد که تجربه کنی وبلاگ نویسی را. شاید اگر از اول می دانستم که او همیشه می نوشته و همیشه خوب می نوشته دیگر این جرات را پیدا نمی کردم که امتحان کنم. الان هم بعد از این همه سابقه در عین حال که می داند که چقدر تواناست جوری وانمود می کند که انگار همه اگر تلاش کنند می توانند. البته به نظر من زنها ذاتا می توانند وبلاگ بنویسند چون خدای توجه به جزئیات هستند. ولی هر کاری روش خودش را دارد و نوشته یکی به دل می نشیند و نوشته یکی نه. می دانم که خیلی ها از او تشکر کرده اند بابت اینکه چیزهایی را نوشته که حس و حال آنها بوده. حتی خودم هم یکبار برایش ایمیل زدم. ولی این بار به این دلیل از او تشکر می کنم که به منی که همیشه ذهنم درگیر ریاضیات بوده جسارت حرف زدن داده. حرف زدن از افکار و احساسات و دریافت های روزانه و ...همه چیز و هیچ چیز. از او تشکر می کنم چون قسمت زنانه مغزم را زنده و فعال کرده.
.........
مرسی خانم شین. امیدوارم چندین برابر این همه انرژی که با نوشتن به زندگی من وارد کردی در زندگی خودت خیلی بیشتر و بهتر و پررنگ تر دریافت کنی.